Mətnin adı: “Qızıl səs” (hekayə, Lao Man)

Tərcümə: Sevil Gültən

Pekinə ezamiyyətim vaxtı axşamlar boş olanda mən köhnə universitetimə gedib köhnə dostum Yekəbaş Jiaonu görməyə getdim (?).

Başının ölçüsü (?) böyük olduğundan ona belə ləqəb vermişdilər.

Universitet illərində yataqxanada qalanda Yekəbaşın çarpayısı mənim çarpayımın üstündə idi (?).

Diskussiya aparanda (?) o birinci başlayar, heç kimə imkan verməzdi ki, ağzını açıb bircə kəlmə desin.

O dayanmadan üç, ya dörd saat danışa bilirdi. Hətta bu müddətdə bircə damcı su da almazdı ağzına – o əsl “Qızıl səs” sahibi idi (?).

Hamı belə düşünürdü ki, o anadangəlmə əla müəllimdir (?), potensialı reallaşdıra bilib.

Əgər kəlləsinin ölçüsünə görə ona da ləqəb vermək lazım olsaydı ona “Balacabaş” demək olardı. Hər halda, heç kim onu belə çağırmazdı (?).

Mən onun universitet illərində, istənilən mövzuda, ya antik ya müasir dövrlə (?) bağlı etdiyi çıxışlar üçün darıxdım.

Mən onun çıxışlarına (?) yenə də eşitmək istədim.

İndi Yekəbaş əvvəlkindən çox yaşlı görünürdü. İndi keçəl başı parıldayırdı.

Onun cavanlıqdakı tünd qara, qalın saçlarının hara yoxa çıxması məni maraqlandırdı (?). 

 – Pis olmayıb, – Yekəbaş üzünün cizgiləri kimi ciddi halda dedi (?).

 – Deyilənlərə çox da inanma, – Yekəbaş dedi, məncə, o heç vaxt belə təvazökar olmayıb (?). 

 – Hamı səni aldadır, – o dedi və indi sifətindəki ifadədən heç nə anlamaq olmurdu (?).

 – Tez-tez yox, – bu üç söz çıxdı ağzından (?).

Onun mənə verdiyi qaynanmış sudan bir stəkan içdim, onun qonaq otağına nəzər saldım (?).

Yekəbaş eləcə gülümsəməkdə davam edir, hərdən də “hmm... hmm...” kimi sözlər (?) “istehsal edirdi” (?).

Bundan sonra mən müxtəlif mövzulardan, iqtisadiyyat, daxili və xarici siyasət, hərbi, mədəniyyət, diplomatiya və başqa mövzulardan söz açdım. Mən hər mövzuda öz fikrimi deyib gözlərimi ona zillədim (?).

Universitet illərimizdə heç kim onu aldada bilməzdi, heç kim bu mövzularda onu üstələməzdi (?).

Mən çox məyus olmuşdum, gərək bu qədər yolu qət edib onu görməyə getməzdim (?). 

 – Heç bir ciddi şey yoxdur (?), – sanki o məni sakitləşdirmək istəyirdi.

Mən bir-birinin ardınca ona bir neçə tibbi müalicə üsulu sadaladım (?).

Bir neçə dəqiqə də onun yanında narahat halda oturandan sonra otelə gəldim (?).

Yaddaşımda o çox danışan, “Qızıl səs” sahibi kimi qalmışdı. O danışanda hətta polis də onu dayandıra bilməzdi, görəsən indi onu nə belə qaradinməz edib? (?)

Telefonla danışarkən o daha da həyəcanlanır (?), ərinin pula olan marağından bəzi misallar da çəkdi (?). Bir dəfə əri onunla (bir aylı gecədə) söhbət edib, sonra isə ondan pul tələb edib.

Onda arvadı onun üzünə elə şillə çəkib ki, bundan sonra o bir daha mühazirə deyə bilməyəcəyini anlayıb (?). Keçən il mətbəxləri yananda o qışqırmadan qaçıb (?).  Əgər qonşular yanğını vaxtında görməsəydilər, “yanğın” deyib qışqırmasaydılar, onda (qadın yuxuda olub) o çoxdan yanıb kül olardı (?).

Mən sakitcə yerimdə durdum, telefon da əlimdə. “hmm... hmmm... ah... ah” kimi səslər çıxardıb mızıldandım (?).